Als reguliere zorg niet meer mogelijk is, komen cliënten naar een D-zep-afdeling bij een van onze Expertisecentra. Bij de start van de opname wordt een multidisciplinair behandelplan opgesteld door verschillende specialisten.
Gedwongen ADL-zorg
“Deze meneer verbleef op een PG-afdeling in een regulier verpleeghuis. Hier vertoonde hij zeer ernstig probleemgedrag. Hij dronk en at nauwelijks meer – alleen citroenthee en eierwafels – en weigerde zorg. De ADL-zorg moest onder dwang uitgevoerd worden. Dat is natuurlijk heel ingrijpend – voor meneer en voor de familie. Ook mocht zijn kamer niet meer worden schoongemaakt en raakte zijn dagelijks ritme verstoord.”
Starten met medicatie
“Meneer beheerste de Nederlandse taal niet goed en er was sprake van psychotische belevingen. Dus in eerste instantie was het lastig te ontdekken wat er precies speelde. Toen hij op de D-zep-afdeling kwam, startten we met medicatie voor zijn psychotische symptomen. Daarna ging het al stukken beter. “
Elke dag is zondag
Het D-zep-team stelde een begeleidingsplan op. De insteek? Aansluiten bij zijn ritme en structuur, behoud van zelfstandigheid en focus op persoonlijke voorkeuren en prikkelverwerking. “Zijn familie vond het belangrijk dat meneer een ‘normaal dagritme’ had. Daarover zijn we met ze in gesprek gegaan. Want voor onze cliënten is elke dag eigenlijk een zondag geworden. Door de dagen rustiger te starten, konden we de zorg met minder frustratie en meer succes aanbieden.”
Een aantal onderdelen uit het behandelplan
Een aangepast ochtendritueel: eerst rustig wakker worden en ontbijten, daarna pas starten met ADL-zorg en douchen per moment afstemmen. De badkamer verwarmen en het geluid van stromend water als non-verbale ‘hints’ (zonder veel taalgebruik) om meneer voor te bereiden op de douche. ALD-zorg in stappen om opbouw van spanning voor te zijn. Bijvoorbeeld door meneer pas een broek aan te laten trekken op het moment dat hij dat wil.
Creatieve interventies
De man bleek zorgzaam en kreeg een verzwaarde pop om voor te zorgen. “Daar werd hij heel blij van en het gaf hem iets van eigenwaarde terug.” “Op een gegeven moment sliep meneer niet goed. Toen bleek hij de pop in zijn bed te leggen en zelf wakker te blijven.” Een zelfgemaakt poppenbedje bood uitkomst: “Toen kon hij met een gerust hart gaan slapen”.
Succesfactoren
Deze case is geslaagd door:
- Klein te kijken naar grote problemen
- Vertrouwen en autonomie opbouwen
- Creatieve oplossingen
- Nauwe samenwerking tussen zorgprofessionals, behandelaren én familie
Resultaat
Binnen negen maanden was de zorg weer planbaar – met een vaste structuur – waardoor meneer kon terugkeren naar de reguliere afdeling. Zijn gedrag stabiliseerde en hij had weer plezier in de dag – dankzij de ‘zorg voor zijn pop-kind’.
