Halvard Jan Hettema

Mijn naam is Halvard Jan Hettema. In het dagelijks leven reisde ik het land door als onderwijsadviseur. Op zoek naar een betere balans tijdens het ziekteproces van mijn vrouw werd ik bij de Politieacademie gevraagd om voorzitter van de Examencommissie te worden, eindverantwoordelijk voor de kwaliteit van de diploma’s. Ik heb die kans aangegrepen. Ik ben o.a. opgeleid als organisatiepsycholoog en heb me altijd sterk willen maken voor de mens in zijn leer-, woon- en werkomgeving.

De afgelopen zeven jaar heb ik in toenemende mate zorg verleend aan mijn vrouw Feikje. Zij kreeg op haar 57e de diagnose Alzheimer. Waar de diagnose voor haar een enorme klap was, was het voor mij en mijn drie zoons en hun vrouwen daarnaast een bevestiging van een sluimerend vermoeden. Kwartjes over geheugenproblemen en veranderend gedrag vielen op hun plaats.

Een moeilijke tijd brak aan. Hobby’s verdwenen: het lukte Feikje niet meer om dingen succesvol uit te voeren. In 2021 werd ze onder de Wet Zorg en Dwang opgenomen in Prinsenhof in Gouda, nadat we in de tussenliggende periode alles in het werk probeerden te stellen om haar thuis een veilig gevoel te geven. In combinatie met mijn werk was dat echter niet meer vol te houden.

Na haar opname in Gouda werd het geheugen van mijn vrouw snel minder, andere functies vielen uit en het gedrag veranderde. De gedwongen ‘verhuizing’ leidde een moeilijke tijd in. Mijn vrouw kwam op meer afstand van ons te staan en zocht voortdurend naar een manier om contact te houden. Ze kon haar eigen (Friese) taal niet meer gebruiken, moest wennen aan een totaal andere manier van leven, wonend tussen mensen die haar niet begrepen en die zij niet begreep. Zo werd ze gedurende enkele maanden geplaatst in een meerzorg afdeling, vergelijkbaar met D-Zep. Daar kwam ze in een prikkelarme omgeving wat meer tot rust. Hoogtepunt van ons dagelijkse contact was het delen van een oude liefde: bij de piano kon ze genieten van de muziek waar ze zo aan gehecht was geraakt en zong ze soms flarden tekst mee.

Helaas moesten we afgelopen najaar afscheid van Feikje nemen. Een behoorlijk ingrijpend moment. Omdat ik erg ben gaan hechten aan de mensen blijf ik actief in de cliëntenraad en hoop ik met de opgedane ervaringen als mantelzorger en mijn achtergrond een bijdrage te kunnen leveren aan het wel en wee van de specifieke groep mensen met onbegrepen gedrag.

In mijn vrije tijd heb ik het contact met de wereld om me heen niet uit het oog verloren. Ik ben me in blijven zetten voor activiteiten waar ik energie van krijg. Nu zet ik me nog steeds in als voorzitter van de cliëntenraad van Prinsenhof en bestuursvoorzitter van een culturele instelling. Daarnaast vind ik in tuinieren, lezen, muziek (piano en saxofoon) mijn rust.